Babalar ve Oğullar

Adam "babalar ve oğullar" kitabını yazmamış olsa ya da diğer adam "babam ve oğlum" filmini çekmemiş olsa yazımın başlığı epey iyi ve artistik olacaktı ama duruma en uygun başlık yine bu...

Gelmesini hiç istemediğim bugün elbette kaçarı yok geldi çattı... Özellikle son üç dört yıldır derinlerde bir yerlerde hep bugünü düşündüm, hüzünlendim...

Hani bazen hiç dinlemediğiniz bir şarkıcının bir şarkısı, o şarkının bir sözü o anki ruh halinize cuk oturur ya işte hayatımın bugünkü fon müziği olan bir Teoman şarkısının benim için en can alıcı sözü şu olurdu herhalde:

Bugün benim doğum günüm

Hem sarhoşum hem yastayım

Bir bar taburesi üstünde  

Babamın öldüğü yaştayım ...

Tabii ki şu anda sarhoş falan değilim ama işte durum bu... Bugün gerçekten de benim doğum günüm ve ben şu anda babamın öldüğü yaştayım.

Abdullah Ozan 1986 senesinin Aralık ayında kahrolası bir trafik kazasında iki ağabeyi ile birlikte öldü. Daha 34 yaşındaydı. Benim babamdı... Kocaman ve güçlü bir adamdı o benim gözümde, onu hep öyle hatırlayacağım...   

Babam

Babam - Annem ve Ben

Örneğin 18 yaşındayken bunu bu kadar kafama takmıyordum. Daha gençtim önümde yaşanacak uzun seneler vardı, hayat sonsuz gibiydi. Ancak bugün 34 yaşındayım, halen yapmak istediğim bir sürü şeyim, kafamda bir sürü hayallerim var. Güzel bir eşim, ve onunla birlikte görmek istediklerim, yapmak istediklerim var. En önemlisi benim artık bir oğlum, Erkan var ve onun büyümesini, "adam" oluşunu görme isteğim var. 

Özge'm ve Erkan'ım

Biz

Bir tarafımla babamla geçiremediğim zamanları düşünerek hüzünlenirken bir tarafımla oğlumla geçireceğim zaman ile bunun acısını çıkartacağımı düşünerek seviniyorum... Ve ben bugünlerde ölümden korkuyorum... "Ya şimdi ölürsem" diyorum hep, "Erkan beni hiç hatırlamaz ki" diyorum. Daha çok korkuyorum...

Bu yılki en özel doğum günü hediyem herhalde bugünün bana verdiği bu karışık hisler olacak.